ورارجی دسای در سال 1979 تاسیس شد به “مطالعه شرایط و نمایندگی از اجتماعی یا آموزشی طبقات عقب مانده” و توصیه مراحل را برای پیشرفت آنها. کمیسیون پیشنهاد مراحل زیر را داد:
- رزرو از 27٪ شغل باید برای کسانی که بر اساس شایستگی واجد شرایط نیستند.
- رزرو 27 درصد باید برای تبلیغات در همه سطوح انجام شود.
- سهمیه رزرو شده باقیمانده بدون رعایت شده باید برای مدت 3 سال منتقل شود و بعد از آن رزرو شود.
- آرامش سن برای OBC باید همانند آن در مورد SCs و STs باشد
- اصل رزرو باید به تمامی بخش های دولتی، بانک ها، شرکت های خصوصی که از سوی دولت مرکزی و دولتی، دانشگاه ها و کالج ها دریافت می شود، اعمال شود.
- دولت باید مقررات قانونی لازم برای اجرای این توصیه ها را ایجاد کند.
اصل رزرو 27 درصد برای کرسی های موسسات آموزشی و همچنین مشاغل پیشنهاد شد. در سال 1990 هنگامی که رزرو 27٪ اعلام شد، به طور گسترده ای سه نوع پس از اثرات وجود داشت.
- اولا گفته شده است که در هند مردم رأی خود را رد نمی کنند، آنها رأی خود را می دهند. احزاب سیاسی برای به دست آوردن دستاورد سیاسی خود، مسئله ی بسیار مهمی برای به دست آوردن رای بیشتر بود. احزاب سیاسی شروع به رفتار به عنوان مسیحیت از کرسی ها و OBC های پایین و تلاش برای رأی دادن خود را با صحبت کردن در مورد مسائل مربوط به کاست.
- نوع دیگری از احزاب سیاسی که ادعا می کنند اکنون کاسه بالایی توسط کرسی های پایین تهدید می شود و از این رزرو حمایت نمی کنند.
- نوع سوم از اثر اثر سیاسی اجتماعی که در آن طبقات مختلف منطقه ای، که در لیست اصلی OBC با لحاظ نشده بودند، آشفتگی برای گنجاندن آنها در این لیست را به سود منافع رزرو آغاز شده است. برخی از نمونه های اخیر هستند – تحریک Gujjar در راجستان، اضطراب صیفی جات در هاریانا و راجستان و تحریک پاتل در گجرات.