همه ما کاملا با ستارگان آشنا هستیم. ما آنها را در شبهای بسیار روشن می بینیم، به طوری کوچک و مبهم که از نور در آسمان می بینیم . ستارهها موضوع شعر، داستان ها و داستان های مهد کودکانه هستند. اما دقیقا چه ستاره ای است؟
ستاره یک توپ درخشان از گاز، بیشتر هیدروژن و هلیوم است که توسط گرانش خود با هم قرار گرفته است. واکنش های هسته ای همجوشی در هسته آن از ستاره در برابر گرانش پشتیبانی می کند و فوتون ها و گرما را تولید می کند، و همچنین مقادیر کوچکی از عناصر سگین تنر. خورشید نزدیکترین ستاره به زمین است.
از ستارهها کجایی؟
با توجه به نظریه شکل گیری فعلی ستاره ، ستارهها به عنوان توده ای از ابرهای غول پیکری که در خود فرو می ریزند متولد می شوند. ماده ابر باعث گرم شدن آن می شود به عنوان درون تحت نیروی گرانش خود می افتد.
هنگامی که گاز حدود 10 میلیون کروم (18 میلیون درجه فارنهایت) می رسد، هستههای هیدروژن به هستههای هلیوم متصل می شوند و ستاره متولد می شود. انرژی از همجوشی هسته ای از مرکز ستاره در حال رشد خارج می شود و به تدریج فروپاشی ابر گاز را متوقف می کند.
انواع ستارهها
رنگ ستاره بر درجه حرارت آن تأکید دارد: ستارهای داغ تر از نور مینور می یابند و ستارگان سردتر نور قرمز را منتشر می کنند. دما نیز با جرم مرتبط است. ستارگان کوتوله قرمز تا 0.075 جرم خورشید و دمای سطح قابل مشاهده کمتر از 4000 کیلوگرم است. ستاره پرجمعیت ترین شناخته شده R136a1 است ، ستاره گرگ-رائیت 265 برابر جرم خورشید است – دمای سطح قابل رویت آن در 50،000 K
ستاره های عظیم (و داغترین) ستاره های انرژی خود را ظرف چند میلیون سال خاموش می کنند، در حالی که ستاره های کوتوله ی کوچک و خنک قرمز می توانند برای بسیاری از میلیاردها سال سوزانده شوند.