یک جزء الکترونیکی، هر وسیله ی گسسته ی اصلی یا جسم فیزیکی در یک سیستم الکترونیکی است که مورد استفاده قرار می گیرد تا الکترونها یا زمینه های مربوط به آنها را تحت تأثیر قرار دهد. اجزای الکترونیکی عمدتا محصولات صنعتی هستند که به صورت انحصاری در دسترس هستند و با عناصر الکتریکی اشتباه گرفته نمی شوند، که انتزاعی مفهومی هستند که اجزای الکترونیکی ایده آل را نشان می دهند.
اجزای الکترونیکی تعدادی از ترمینال های الکتریکی و یا منجر می شود. این اتصال ها برای ایجاد یک مدار الکترونیکی با یک عملکرد خاص (به عنوان مثال آمپلی فایر، گیرنده رادیویی، و یا نوسان کننده) متصل می شوند. اجزای اصلی الکترونیکی ممکن است بصورت گسسته بسته بندی شوند، مانند آرایه ها یا شبکه هایی از اجزای مانند، و یا در داخل بسته ها مانند مدارهای مجتمع نیمه هادی، مدارهای مجتمع ترکیبی یا دستگاه های فیلم ضخیم. لیست زیر از اجزای الکترونیکی بر روی نسخه گسسته این اجزای متمرکز شده است، و این بسته ها را به عنوان اجزای به تنهایی پردازش می کنند.
اجزاء را می توان به عنوان غیر فعال، فعال یا الکترومکانیکی طبقه بندی کرد. تعریف دقیق فیزیک، اجزای غیرفعال را به عنوان آنهایی که قادر به عرضه انرژی نیستند، در نظر می گیرند، در حالی که باتری به عنوان یک عامل فعال دیده می شود، زیرا واقعا به عنوان منبع انرژی عمل می کند.
با این حال، مهندسان الکترونیک که تجزیه و تحلیل مدار را انجام می دهند از تعریف محدودتری از انفعال استفاده می کنند. هنگامی که تنها با انرژی سیگنال ها نگران می شود، مدار DC به اصطلاح DC را نادیده می گیرد و وانمود می کند که اجزای تامین کننده انرژی مانند ترانزیستورها یا مدارهای مجتمع وجود ندارد (همانطور که هر یک از این اجزا دارای باتری خاص خود ساخته شده است) آن را در واقع ممکن است توسط مدار DC تامین شود. سپس، تجزیه و تحلیل تنها مربوط به مدار AC است، انتزاعی که ولتاژ DC و جریان (و قدرت مرتبط با آنها) در مدار واقعی زندگی نمی کند. به عنوان مثال، این داستان، به ما اجازه می دهد که یک نوسانگر را به عنوان “تولید انرژی” مشاهده کنیم، هرچند در حقیقت نوسانگر انرژی بیشتری از یک منبع تغذیه DC مصرف می کند که ما آن را نادیده گرفته ایم. تحت این محدودیت، اصطلاحاتی را که در تجزیه و تحلیل مدار استفاده می شود، تعریف می کنیم:
اجزای فعال به یک منبع انرژی وابسته (معمولا از مدار DC که ما آن را انتخاب کرده ایم نادیده گرفته می شود) و معمولا می تواند قدرت را به یک مدار تزریق کند، هر چند این بخشی از تعریف نیست. [1] اجزای فعال شامل اجزای تقویت کننده مانند ترانزیستورها، لوله های خلاء ترود (دریچه ها) و دیودهای تونلی هستند.
اجزای غیرفعال نمی توانند انرژی خالص را در مدار معرفی کنند. آنها همچنین نمی توانند به منبع انرژی متکی باشند، به جز آنچه که در مدار (AC) آنها به آنها متصل است. به عنوان یک نتیجه، آنها نمی توانند تقویت کنند (قدرت سیگنال را افزایش دهند)، هرچند ممکن است ولتاژ یا جریان را افزایش دهند (مثل یک ترانسفورماتور یا مدار رزونانس). اجزاء منفعل شامل اجزای دو ترمینال مانند مقاومت، خازن ها، سلف ها و ترانسفورماتورها هستند.
اجزای الکترومکانیکی می توانند با استفاده از قطعات متحرک یا با استفاده از اتصالات برق، عملیات الکتریکی را انجام دهند
بیشتر اجزاء منفعل با بیش از دو پایانه می توانند از لحاظ پارامترهای دو پورت که اصل اصل متقابل را برآورده می کنند، توصیف شوند، گرچه موارد استثنایی کمی وجود دارد. [2] در مقابل، اجزای فعال (با بیش از دو پایانه) به طور کلی این ویژگی ندارند