در هنرهای تجسمی، اصطلاح “کلاسیسیسم” (صفت: کلاسیک) معمولا به تقلید از هنر از دوران باستان کلاسیک(c.1000 BCE – 450 CE)، به ویژه تقلید از ” هنر یونانی ” و ” هنر رومی ” اشاره می کند، و همچنین نمونه های اولیه مانند ” هنر اژه ” (c.2500-1100 قبل از میلاد) و ” هنر اتریش ” (700-100 سال پیش از میلاد).به عنوان مثال، هر معماری، نقاشی یا مجسمه سازی که در طول قرون وسطی یا بعدا تولید شد و توسط هنر یونان باستان یا روم باستان الهام گرفته شد، نمونه ای از کلاسیکایی است (یا ممکن است به عنوان کلاسیستی دیده شود).به جای گیج کننده، “کلاسیکالیسم” اغلب با کلمه “نئوکلاسیسیسم” تعویض می شود. به عنوان مثال، سبک معماری ساختمان ایالات متحده آمریکا را می توان به عنوان “کلاسیست” یا “نئوکلاسیکیست” توصیف کرد؛ به طور مشابه،مجسمه میکل آنجلو از دیوید می تواند به عنوان یک مثال از “کلاسیکایی” یا “نئوکلاسیسیسم” توصیف شود.به این ترتیب، اصطلاح “نئوکلاسیسیسم” بیشتر برای توصیف احیای خاص هنر یونانی و رومی که در بین اروپا و آمریکا بین سال های 1750 و 1860 اتفاق افتاده است، به کار رفته است. بنابراین در حالی که ساختمان کاپیتول آمریکا (ساخته شده از سال 1793-1829) به درستی به عنوان “نئوکلاسیکیست” توصیف می شود، مجسمه میکل آنژ است که احتمالا بیشتر به عنوان مثال “کلاسیک” شناخته می شود.توجه: مجسمه یونان و سفال یونان و نقاشی یونانی نیز به طور کلی تصدیق می شود که نسبت به رومیان برتر باشد. معماری یونانی نیز پایه و اساس معماری رومی است ، گرچه مهندسان روم پیشرفت های مهمی در زمینه مواد و روش های یونان انجام داده اند. با این حال، بخش بزرگی از مجسمه های یونانی و دیگر آثار فقط از طریق نسخه های رومی ساخته شده است، در حالی که ساختمان های رومی نیز به طور قابل ملاحظه ای از ساختارهای یونان خارج شده اند. بنابراین شناخت هنر رومی، شناختن یک معامله خوب در مورد هنر یونان است. ویژگی های سبک کلاسیکاگر چه از ژانر به سبک متفاوت است، هنر کلاسیک برای هماهنگی، تعادل و حس نسبت آن مشهور است. در نقاشی ومجسمه سازی آن، چهره ها و اشکال ایده آل را به کار می گیرد و رفتارهایش را با شیوه ای غیر عقلانی و عاطفی خنثی می کند. رنگ همواره به خط و ترکیب بستگی دارد. این به طور معمول کم رنگ است – دست زدن به نقطه نادری غیر شخصی است – و آن را به دنبال یک اثر هماهنگ و تفکر. معماری کلاسیک دقیقا توسط مقادیر ریاضی تنظیم شده است.به عنوان مثال، طراحان یونانی از محاسبات ریاضی دقیق برای اصلاح ارتفاع، عرض و سایر ویژگی های عناصر معماری استفاده می کنند. علاوه بر این، این نسبت ها کمی تغییر می کنند – بعضی عناصر (ستون ها، پایتخت ها، پلت فرم پایه)، به عنوان مثال می توانند برای ایجاد یک اثر بصری بهینه، به جای آنکه ساختمان یک قطعه مجسمه باشد، می تواند به صورت مخروطی باشد. بزرگترین نماینده های کلاسیسیسم عبارتند از: (1) معماری : دوناتو برمانت و آندره پالادویو؛ (2) نقاشی : رافائل، ژاک لوئیس دیوید و جااد انگر؛ (3) مجسمه سازی : یکل آنژ و آنتونیو کانوا.
|