استوارد یک اصطلاح کتاب مقدس است که به مدیری اطلاق می شود که مسئول کالا و اموال دیگری است. بنابراین صاحبخانه مالک نیست، بلکه کسی که مسئولیت مالکیت را به عهده دارد، با مراقبت و احترام برخورد می کند. نظارت یک اصطلاح است که به مسئولیت استیو جابجایی عقلانیت اشاره دارد. استواری ناعادلانه کسی بود که از موضع خود برای تحکیم خود استفاده کرد (لوقا 16: 1-13).
استقالل در اجتماع مسیحی به معنای وسیعتری برای مسئولیت ما برای مدیریت عاقلانه کالاها و دارایی هایی که در اختیار ماست، استفاده می شود. فرض این است که ما واقعا چیزی نداریم یا مالک آن نیستیم. در عوض، جهان، از جمله ما، به خدا تعلق دارد، و برای انسانها غلط است که دیگران فکر کنند. بنابراین، ما صاحبان نیستیم، بلکه همه چیز را به عرصه مسئولیت-درآمد، دارایی ها، اموال، کالاها، زمان، استعدادها و خودمان اختصاص می دهیم. نظارت مذهبی مدیریت به عنوان اعتماد مقدس است.
در زمان های اخیر، مفهوم استوارد در معنای اصلی و اساسی خود به کار گرفته شده و به مسئولیت انسانی ما برای مراقبت از خود زمین (جن 1-2) اعمال شده است. شکست انسانی ما به عنوان مسئولان ستاد زمین، منجر به بحران های زیست محیطی فعلی، تهدید پایدار آب و هوا، لایه اوزون و تنوع گونه های گیاهی و حیوانی شده است. مشکلات زیست محیطی نیز شامل آلودگی هوا، بی نظمی زمین، تخریب آب های تازه و تهدیدات سلامت اقیانوس ها است. از دست رفتن جنگل و زمین های زراعی در مقادیر هشداردهنده، پیامدهای فراوانی برای امنیت غذایی دارد. جمعیت انسانی، در حال حاضر نزدیک به هفت میلیارد، قرار دادن تنش بر روی هر اکوسیستم بر روی زمین است. به عنوان مسیحیان، مسئولیت ما چیست؟
نظارت بر خلقت انسانیت ماست
کتاب مقدس مکان خوبی برای یافتن راهنمایی است. مفهوم نظارت بر محیط زیست از اولین داستانهای خلقت آغاز می شود که خداوند انسان ها را بر روی ماهی های دریایی، پرندگان هوا و حیوانات سرزمین (انجیل 1: 1-2: 4) حکومت می کند. به طور سنتی، مسیحیان مجوز “تمرین حاکمیت” را تحقق بخشند، به این معنی است که خلقت برای انسان ساخته شده است و ما حق داریم که برای خلق و خوی خویش و نیازهای خود ما را تحت سلطه و بهره برداری قرار دهیم. این منجر به سوء استفاده غیرمنتظره از طبیعت شده است.