تیوب لیزر رسی 80 وات

توضیحات

کارخانه رسی یکي از کارخانه های بزرگ تولید کننده تیوب لیزر می باشد و تیوب لیزرهای با کیفیت بالا تولید می کند.

کارخانه رسی بزرگترین تولید کننده تیوب لیزرهای دی اکسید کربن می باشد و به تمامی کشور های دنیا صادر می کند.

لیزر CO2 چطور کار می کند:

بیایید با آنچه که در بیشتر لیزرهای CO2 مشترک است شروع کنیم. مولکول های CO2 هیجان انگیز بین دو آینه در یک حفره رزونانس، می تواند هر موج الکترومغناطیسی مولکول های دی اکسید کربن را تقویت کند. به طور کلی، طول موج 10.6 میکرون، تمایل به قویترین تقویت دارد، به طوری که لیزرها معمولا در این طول موج کار می کنند مگر اینکه چیزی برای سرکوب طول موج 10.6 میکرون (مانند اضافه کردن یک فیلتر طول موج) انجام شود.

در عرض چند میکرو ثانیه، یک فرسایش تصادفی یک فوتون را در جهت درست تولید می کند. تمام فوتون های در جهت دیگر ممکن است تقویت شوند، اما در نهایت، این فوتون ها از بین می روند و در آنچه که ما پرتو لیزر مي ناميم، شرکت نمی کنند.

فوتون ها در مسیر درستي که دو آینه ایجاد می کنند ادامه می یابند و یک پرتو تولید می کنند که تا زمانی که محفظه اشباع شود و تقریبا تمام انرژی موجود را برای پرتو فراهم کند ادامه خواهد یافت. در آن زمان (معمولا فقط چند میکرو ثانیه بعد) پرتو با قدرت ثابت باقی می ماند. برای پرتو در دسترس خارج از حفره لیزری، یکی از آینه ها بخشی از انتقال است. كه اجازه می دهد تا بیشترین موج را به حرکت درآورد.

 اولین لیزر CO2، مولکول های دی اکسید کربن را با یک جریان الکتریکی از طریق مخلوطی از گازهای حاوی نیتروژن، دی اکسید کربن و هلیوم، هیجان زده مي کرد. جريان الکتريکي نيتروژن را در يک حالت تحريکي قرار مي داد، زيرا انرژي برخي مولکول هاي نيتروژن مشابه انرژي مولکول هاي دي اکسيد کربن بوده و انتقال انرژي به مولکول هاي دي اکسيد کربن آسان بود. برای یک لیزر، شما نیاز به حفظ inversion جمعیت و حذف حالت پایین تر سرعت را داريد به طوری که آن پرتو اي که تازه ایجاد شده را جذب نمی کند. برای انجام این کار حداقل سه حالت مولکول نیاز دارید. اجازه دهید آنها را به حالت بالا، متوسط ​​و کم بگذاریم. اگر مولکول های زیادی را در حالت بالا دریافت می کنید (می گویند که انرژی خود را از نیتروژن دریافت می کنید)، می توانید فوتون را به عنوان انتقال مولکول به حالت دولتی دریافت کنید. اگر محیط دولت به سرعت و به طور خودبه خود به حالت پایین رسیده باشد، به طور متوسط، شما در مولکول های بسیار زیادی در حالت دولتی برای جذب فوتون هایی که توسط لیزر منتشر می شوند ندارید. در عمل، 4 یا بیشتر حالت ها اغلب استفاده می شود زیرا پمپاژ مولکول ها به طور مستقیم در حالت هیجانی ممکن است عملی نباشد.

از آنجا که امکان چرخش، ارتعاش و خم شدن مولکول دی اکسید کربن وجود دارد، بسیاری از دولتها درگیر آن هستند. اکثر این دولتها تنها به طور غیر مستقیم درگیر هستند و می توانند در این سطح بحث نادیده گرفته شوند.

راه های دیگری برای تحریک مولکول های دی اکسید کربن وجود دارد. لیزرهای گاز پویا موجب تحریک مولکول ها در تغییرات سریع فشار و درجه حرارت می شوند. روش انتقال DF موجب تحریک مولکولهای DF (توسط احتراق) و سپس انرژی را به مولکول های دی اکسید کربن انتقال می دهد. راه دیگری برای تحریک مولکول ها ایجاد واکنش شیمیایی بین دو گاز است که منجر به مولکول های دی اکسید کربن هیجانی می شود. تعدادی از روش های مختلف برای تحریک مولکول وجود دارد، و ما احتمالا همه آنها را هنوز نمی دانیم.

کلید کار لیزر این است که یک احتمال منطقی وجود دارد که یک فوتون در نزدیکی یک مولکول هیجانی باعث شود که مولکول هیجانی یک فوتون را در جهت یکسان در یک طول موج ایجاد کند. این به این معنی است که فرایند وقتي اتفاق می افتد  که تعداد زیادی از فوتون ها در تقریبا همان طول موج يكسان حرکت می کنند.

به طور معمول، طول موج ها در عرض ده هزارم یک میکرون یکسان است و در همان جهت به یک صد درجه می رسند. فیلترها و پراشنده های پرتو می توانند پهنای باند را صدها هزار برابر کوچکتر کنند و مسیر را در یک قدم دوم قرار دهند.

لیزر دی اکسید کربن معمولا یک پرتو را که به چشم غیر مسلح غیر قابل مشاهده است، تولید می کند، اما می تواند از طریق اتمسفر عبور کند به طوری که می تواند به عنوان دستگاه برش یا جوشکاری در صنعت استفاده شود. پلاک های با لیزر حکاکی شده CO2 در سال 1970 یک مورد محبوب بود. در آن زمان، لیزرهای CO2 برای دفاع توسعه یافتند، اما به زودی متوجه شدیم که مقدار کافی از طول موج در اتمسفر جذب می شود و باعث ایجاد مشکلات شدید در جهت گیری و تمرکز پرتو در فاصله های طولانی می شود. لیزر CO2 دیگر در این نقش در نظر گرفته نمی شود. با این حال، آنها هنوز برای تعیین هدف در نظر گرفته شده و موجب فلورسانس در مواد ردیابی برای تشخیص هستند، جایی که پرتو تنها باید فاصله های کوتاهی را از طریق جو منتشر کند.