خواص آرگون

مشکوک به حضور در هوا توسط هنری Cavendish در سال 1785 بود، اما تا سال 1894 توسط لرد ریلی و سر ویلیام رامزی کشف نشده بود.

آرگون سومین گاز نجیب است، در دوره 8، و حدود 1٪ از جو زمین را تشکیل می دهد.

آرگون تقریبا همان حلالیت را به عنوان اکسیژن و 2.5 برابر محلول در آب به عنوان نیتروژن است . این عنصر شیمیایی شیمیایی بی رنگ و بدون بو در هر دو فرم و مایع و گاز است. این در هیچ ترکیباتی یافت نمی شود.

این گاز از طریق تقطیر هوا مایع جدا شده است، زیرا جو تنها 94/0٪ آرگون دارد. فضای مریخ در مقابل، دارای 1.6٪ Ar-40 و 5ppm Ar-36 می باشد. تولید جهانی بیش از 750،000 تن در سال است، عرضه تقریبا ناپایدار است.

برنامه های کاربردی

آرگون با رشته های الکتریکی در یک فلاش حتی در دماهای بالا واکنش نشان نمی دهد، به همین دلیل در نورپردازی و در موارد دیگر که نیتروژن دیاتومیک یک گاز نامناسب (نیمه) غیر مستقیم است استفاده می شود.
آرگون برای صنعت فلز بسیار مهم است و به عنوان یک سپر گاز بی اثر در جوشکاری و برش قوس استفاده می شود. سایر موارد استفاده از پتو غیر واکنشی را در تولید تیتانیوم و دیگر عناصر واکنش پذیر و به عنوان یک فضای محافظ برای رشد بلورهای سیلیکون و ژرمانیم به وجود می آورد . Argon-39 برای تعدادی از برنامه های کاربردی استفاده می شود، عمدتا یخ زده. همچنین برای آشنایی با آبهای زیرزمینی استفاده شده است. آرگون نیز در غواصی فنی SCUBA مورد استفاده قرار می گیرد که به دلیل اثر غیر انعطاف پذیر، حرارتی جداسازی آن، موجب افزایش فشار هوا می شود.
آرگون به عنوان شکاف بین شیشه های شیشه ای، عایق بندی بهتر را فراهم می کند، زیرا گرمای هوا کمتر از هوا معمولی است. عجیب ترین استفاده از آرگون در تایر ماشین های لوکس است.

آرگون در محیط زیست

در جو زمین، Ar-39 با فعالیت اشعه کیهانی ساخته می شود، در درجه اول با Ar-40. در محیط زیرزمینی، از طریق جذب نوترون توسط K-39 یا انتشار آلفا توسط کلسیم تولید می شود. آرگون 37 از انقباض کلسیم -40 حاصل از انفجارهای هسته ای زیر زمین تولید می شود. این نیمه عمر 35 روز است.

آرگون در برخی از مواد معدنی پتاسیم به علت پوسیدگی تابشی پتاسیم ایزوتوپ -40 وجود دارد

اثرات بهداشتی آرگون

مواجهه با قرار گرفتن در معرض: این ماده می تواند به وسیله استنشاق جذب بدن شود.

خطر استنشاقی: در هنگام از بین بردن انسداد، این مایع بسیار سریع به سرعت فراوانی می شود و در سطوح محصور باعث ایجاد اشباع شدن هوا می شود.

اثرات قرار گرفتن در معرض: استنشاق: سرگیجه. خستگی سردرد تعطیلات پوست: در تماس با مایع: یخ زده. چشم: در تماس با مایع: یخ زده.

استنشاق: این گاز بی اثر است و به عنوان یک آسفایگزین ساده طبقه بندی می شود. استنشاق در غلظت بیش از حد می تواند منجر به سرگیجه، تهوع، استفراغ، از دست دادن هوشیاری و مرگ شود. مرگ ممکن است از اشتباهات در قضاوت، سردرگمی یا از دست دادن آگاهی ناشی از نجات خود ناشی شود. در غلظت اکسیژن کم، ناخودآگاه و مرگ ممکن است در عرض چند ثانیه بدون هشدار رخ دهد.

اثر گازهای ساده آسفایگزانت متناسب با میزان کاهش مقدار (فشار جزئی) اکسیژن در هوا که نفس می زند. قبل از اینکه علائم قابل ملاحظه ای ایجاد شود، اکسیژن می تواند تا 75 درصد از میزان طبیعی آن کاهش یابد. این به نوبه خود نیاز به وجود یک آسفایگزین ساده در غلظت 33٪ در مخلوط هوا و گاز دارد. هنگامی که آسفایگزین ساده به غلظت 50٪ می رسد، علائم مشخص می توانند تولید شوند. غلظت 75٪ در چند دقیقه به مرگ منجر می شود.

علائم: اولین علائم ایجاد شده توسط آسفایگزین ساده، تنفس سریع و گرسنگی هوا است. هوشیاری روحی کاهش می یابد و هماهنگی عضلانی ضعیف است. قضاوت بعدی بعلت خسارت و همه احساسات افسرده می شود. بی ثباتی عاطفی اغلب نتیجه می شود و خستگی سریعا رخ می دهد. همانطور که آسفیکسی پیشرفت می کند، ممکن است تهوع و استفراغ، سستی و از دست دادن آگاهی، و در نهایت تشنج، کم کاری و مرگ عمیق باشد.