صفویان همچنان به عنوان مهمترین حامی هنر در زمان شاه عباس (درگذشت 1587-1629) بودند. از جمله هنرمندان زمان وی ، رضا عباسی (حدود 1565-1635) ، فرزند نقاش دربار – علی اصغر و شاگرد مشهور بود. اگرچه وارث نقاشی بسیار سنتی بود ، اما رضا مجموعه جدیدی از موضوعات را به پارچه ایرانی معرفی کرد (50.164). زنان نیمه برهنه ، جوانان لاغر و عاشقان خیلی زود به جای قهرمانان شاهنامه و خامسا در بسیاری از مجموعه های هنرمندان آمدند. این چهره های مد روز نیز در منسوجات ، پانل های کاشی شکل و سایر رسانه ها کپی می شدند. با این حال ، موضوع نقاشی های او فقط نیست ، بلکه هدایای رضا-یی برای گرفتن احساسات درونی نشسته و خط خوشنویسی مشهور اوست که تحسین او را جلب کرده است. کارهای او بیشتر قرن هفدهم را رقم زد ، زیرا شاگردان وی از آن به عنوان یک تخته سنگ برای توسعه سبک های خود استفاده می کردند (2.194.4194).
نقش ایران به عنوان یک شرکت کننده اصلی در اقتصاد بزرگتری که در اثر گسترش تجاری اروپا در قرن شانزدهم ایجاد شد ، تأثیر دیگری در هنرهای این دوره بود. تولید کالاهای هنری بسیار سودآور شد و شاه عباس در ترغیب به رشد صنایع دستی محلی دست بسیار زیادی داشت. در سفالگری ، تقلید از سرامیک های ایزنیک در ترکیه و وسایل آبی و سفید از چین به ویژه مورد استفاده قرار گرفت و تکنیک بومی لوسترها دوباره احیا شد (15/95/15). قالی بافی از یک کاردستی که توسط عشایر و دهقانان استفاده می شد ، به یک صنعت ملی تبدیل شد ، با طرح هایی که توسط کارگران حرفه ای در کارگاه ها تهیه شده است (50.190.1). بسیاری از فرشهای ایرانی را می توان در مجموعه هایی یافت که به عنوان سمبل وضعیت تبدیل شدند. پارچه ها یکی دیگر از صنایع بزرگ بودند. مسافران ژان چاردین و ژان باپتیست تاورنیه هر دو کارخانه های بافتن ابریشم را در شهرهای یزد و کاشان توصیف کردند و با افزایش شیک و تولید ، تولید مخمل افزایش یافته است (59.58).
در قرن هفدهم ، بازرگانان و سفیران ماجراجو فرستاده شده توسط پادشاهان بیگانه به ایران آمدند که آثار هنری را به عنوان هدیه به مقامات عالی رتبه پارلمان ارائه می دهند. بسیاری از چاپ ها ، کتاب های مصور و نقاشی های روغنی که آورده اند الهام بخش جدیدی برای هنرمندان ایران بود. در بعضی موارد ، این آثار به طور مستقیم کپی شدند ، مانند عاشقان چاپ هلندی که به عنوان یک نقاشی دیواری ظاهر می شوند ، یا صحنه ای از کتاب مقدس که به عنوان جلد کتاب بازسازی شده است (34.23). در موارد دیگر ، آثار اروپایی دستگاه های فنی جدیدی را ارائه می دادند ، که هنرمندان محلی با عناصر نقاشی سنتی ایرانی ترکیب می کردند. الگوبرداری ، پیش بینی ، رکود مکانی و محیط نقاشی نفت همه توسط هنرمندان پارسی پذیرفته شده بودند اما در ترسیم مباحث آشنا یا در کنار همایش های سنتی به کار گرفته شدند.
تأثیر دیگر رونق اقتصادی ایجاد طبقه جدیدی از مراجعان بود. ثروتمندان ثروتمند شهری ، بازرگانان ارمنی ، مسافران خارجی و هنرمندانی که علاقه مند به کارهای یکدیگر هستند ، هم اکنون می توانستند توانایی خرید هنر را داشته باشند. در نتیجه ، نقاشی های یک صفحه ای ، ارزان تر از نسخه های کاملاً مصور ، پر هزینه تر شدند. علاوه بر این ، هنرمندان دیگر برای اشتغال به کارگاه سلطنتی وابسته نبودند.
پس از شاه عباس اول ، صفویان به عنوان موافقان ، اما در مقیاس كاهش یافته ادامه داشتند. ‘عباس دوم (درگذشته 1642-66) Chihil Sutun ، غرفه ای با نقاشی های دیواری در مقیاس بزرگ از موضوعات تاریخی و ادبی ، به مجموعه سلطنتی اصفهان اضافه کرد. سلیمان (متوفی 1666-44) دو کاخ دیگر به نام های هشتگ بیشت و طالع اشرف مأمور ساخت. با این حال روزهای عالی هنر صفوی به پایان رسید و ایران در مسیرهای جدیدی پیش رفت.
در دوره افشاریان (1736 – 1736) ، زاندز (94-1750) و قاجارها (1924-1779) ، رنگ آمیزی رنگ روغن به وسیله جدیدی برای بیان هویت سلطنتی تبدیل شد. پرتره های نادرشاه از سلسله افشارید دارای حاشیه های نظامی شدیدی است. او غالباً با اسب (یک کنوانسیون اروپایی) به تصویر کشیده می شد ، یا با کشتی های جالب در پس زمینه ، مرجعی برای نیروی دریایی وی که قصد ساخت آن را داشت. تصویر سلطنتی زند از آرامش بیشتری برخوردار بود ، تصویری نمادین که کریم خان در حال سیگار کشیدن یک لوله هوقا بود. سلطنت وی نشانه آغاز کار میرزا بابا بود ، اما این هنرمند در دوره قاجار فعال تر بود. مدل سازی های سنگین ، نورپردازی جوی و نکات استاتیک نشانگر پرتره های قاجار است. بوم ها غالباً برای قرار دادن در سوله ها شکل می گرفتند ، و بخشی جدایی ناپذیر از تزئینات معماری را تشکیل می دادند.
از نظر معماری ، سهم زندها عمدتاً در شیراز واقع شده است ، که کریمخان در امتداد خطوط اصفهان با یک میدان بزرگ عمومی به عنوان واحد مرکزی سازمان مجدداً توسعه یافت. در زمان قاجارها ، پایتخت به تهران منتقل شد و شهر در سالهای پس از 1800 بسیار توسعه یافته بود.