تکنیک های مونتاژ

روشهای دیگری برای ترکیب تصاویر نیز به نام عکسبرداری، مانند چاپ ترکیبی ویکتوریا، چاپ بیش از یک منفی در یک قطعه کاغذ چاپ (به عنوان مثال OG Rejlander ، 1857)، طرح پیشروی و تکنیک های مونتاژ کامپیوتری نامیده می شود. به طوری که یک کلاژ از جنبه های مختلف تشکیل شده، هنرمندان نیز تکنیک های مونتاژ را ترکیب می کنند. یک سری از طرح های “مونتاژ دیجیتال سیاه و سفید” توسط رومار باردن (1912-1988) نمونه ای است. روش او با ترکیبات کاغذ، رنگ و عکس ها روی تخته هایی با ابعاد 8 × 10 اینچ ساخته شد. Bearden تصاویر را با امولسیون ثابت کرد که پس از آن با غلتک دستی اعمال شد. پس از آن، او آنها را عکاس و بزرگ کرد. سنت قرن نوزدهم از اتصال فیزیکی چندین عکس به یک کامپوزیت و عکسبرداری از نتایج در عکاسی مطبوعات و جبران لیتولوژی تا زمانی که استفاده گسترده از ویرایش تصویر دیجیتال غالب شد.

فناوری Xerox قرن بیستم توانایی کپی کردن تصاویر صاف و اشیاء سه بعدی را با استفاده از کپی به عنوان یک دوربین اسکن را امکان پذیر ساخت. پس از آن تصاویر این کپی را می توان با اشیاء واقعی در کلاژ سنتی برش و چسب ترکیب کرد.

ویراستاران عکس های معاصر در مجلات در حال حاضر به صورت دیجیتال “چسباندن” ها را ایجاد می کنند. با ایجاد نرم افزارهای کامپیوتری مانند Adobe Photoshop ، Paint Shop Pro ، Corel Photopaint ، Pixelmator ، Paint.NET یا GIMP ، ایجاد یک مونیتور ، به مراتب آسانتر شده است . این برنامه ها تغییرات را به صورت دیجیتالی انجام می دهد، به طوری که امکان گردش سریع تر و نتایج دقیق تر را فراهم می آورد. آنها همچنین با اجازه دادن به هنرمند اشتباهات را خنثی می کنند. با این حال، برخی از هنرمندان، مرزهای ویرایش تصویر دیجیتال را برای ایجاد ترکیبات بسیار فشرده که رقابت با خواسته های هنرهای سنتی هستند، می برند. روند فعلی این است که تصاویری را ایجاد کنیم که نقاشی، تئاتر، تصویر و گرافیک را در یک مجموعه عکاسی بی نظیر ترکیب می کنند.

یک مونتاژ ممکن است حاوی عناصر یکبار واقعی و خیالی باشد. عکس های ترکیبی و دستکاری های دیجیتالی ممکن است مناقشه بین زیبایی شناسی و اخلاق را ایجاد کند – مثلا در عکس های جعلی که به عنوان اخبار واقعی به جهان ارائه می شوند. به عنوان مثال، در ایالات متحده ، انجمن ملی عکاسان مطبوعات (NPPA) یک اصول اخلاقی را برای ترویج صحت تصاویر منتشر شده تنظیم کرده است، و توصیه می کند که عکاسان “تصاویر را دستکاری نکنند … که می تواند بینندگان یا افراد غلط را گمراه کند”. ^[19]