نام Barroco نام ، یک اصطلاح پرتغالی برای مروارید نامنظم شکل، دوره باروک است که توسط عظمت و فراوان از هنر و معماری آن تعریف شده است. با ریشه در رم، جنبش بین ایتالیا و دیگر کشورهای اروپایی بین 1600 و 1750 در فرانسه، اسپانیا و اتریش به ویژه در فرانسه محبوب شد.
همانطور که دوران باروک با رنسانس ایتالیایی همپوشانی داشت ، جای تعجب نیست که دو جنبش برخی از شباهت های سبک را به اشتراک می گذارد. هر دو هنرمند باروک و رنسانس ، رئالیسم، رنگ غنی و موضوع مذهبی یا اسطوره ای را استفاده می کردند، در حالی که معماری که در هر دو سبک کار می کرد، تعادل و تقارن داشت. با این وجود، نوعی سبک باروک را از همتای رنسانس خود برمیانگیزاند، اما عجیب و غریبی است که مشخصه آن در هنر و معماری آن است.
هنر باروک
رنگ آمیزی
در حالی که موضوع و حتی سبک می تواند بین نقاشی های باروک متفاوت باشد، اکثر قطعات از این دوره یک چیز مشترک دارند: نمایشنامه .
در اثر نقاشان شناخته شده مانند Caravaggio و Rembrandt ، علاقه به درام به عنوان تضاد شدید بین نور تابشی و سایه های پرجلوه رخ می دهد.
Caravaggio، ‘فراخوانی متیو سنت’ (حدود 1599 یا 1600) (ع
روبنس علاوه بر ترکیبات پر انرژی، درام را از طریق پالت رنگ غنی و پرانرژی خود دستگیر کرد. “روبنس نقاشی در چنین راهی است که رنگ در غرق اجتناب شود. وضوح درخشان از کار خود را اثبات برتری از روش او بود،” هنرمند حداکثر Doerner توضیح می دهد در مواد از هنرمند و استفاده از آنها در نقاشی . “رنگ هایش بسیار درخشان و محیطی محکم درون خود داشتند، که مانند تصاویر ون ایک ، براق و بدون نیاز به لاک زدن داشتند.”
مجسمه سازی
مجسمه های برنزی و سنگ مرمر که در طول این دوره تولید می شوند علاقه ای به پویایی ندارند . از طریق پیچیدگی های شبح، خطوط پیچ خورده، و پارچه های درزدار، مجسمه سازان مانند برنینی توانستند جنبش را تحریک کنند. عناصر اضافه شده مانند وسایل آب اغلب این رویکرد تئاتر را افزایش دادند.
مانند مجسمه های رنسانس-از جمله مجسمه های دیوید باردو ، مشهور میکل آنژ، غالبا در نظر گرفته شده بود تا به ساختمان های باشکوه تزئین نمایند. آنها همچنین برای دیگر تنظیمات پر اب و تاب، مانند راه اندازی شد طلاکاری شده فضای داخلی کلیسا و باغ سلطنتی.