نقاشی های نئوکلاسیک معمولا به طراحی خطی عمیق در ترسیم رویدادهای کلاسیک، شخصیت ها و تم ها، با استفاده از تنظیمات و لباس های تاریخی صحه می گذارند. ظهور آن به واسطه علاقه جدید علمی به آثار قدیمی کلاسیک که در طول قرن هجدهم بوجود آمد، بسیار مورد تحسین قرار گرفت. مجموعه ای از اکتشافات باستان شناسی قابل توجه، بویژه حفاری شهرهای روم شرقی هرکولانوم (آغاز سال 1738) و پومپای (آغاز سال 1748) سبب افزایش علاقه به هنر رومی. علاوه بر این، از حدود سال 1712 تاکنون، چندین اثر تاثیرگذار از برنارد دی مونتفاوکون (1741-1655)، جیووانی باتیستا پیرانزی (1720-78)، کمیته دکتلیس و رابرت وود، نقاشی های آثار باستانی رومی و علاقه بیشتر بهکلاسیکال و کلاسیک دوران قدیم این همه به پژوهشگران کمک کرد تا یک تاریخچه دقیق تر را برای هنر گرمی و رومی ایجاد کنند، که رشته ها و سبک های متعددی باعث احترام بیشتری نسبت به فرهنگ دوره می شود. نوشته های مشتاق مورخ و محقق آلمانی یوهان یوآخیم وینکللمان (1717-68) به ویژه در این زمینه تاثیر گذار بود و به سرعت به عنوان قهرمان هنر یونان، و سبک پنهان نئوکلاسیسیسم.
ویژگی سبک فتوریسم |
